Bye Bye Curacao

Gelukkig vielen de carnavals activiteiten erg mee afgelopen nacht dus ondanks het slechte bed heb ik toch nog wat uurtjes kunnen slapen. Redelijk uitgerust spring ik onder de koude douche en pak ik daarna mijn koffer in, helaas het zit er al weer op. Onze vlucht gaat pas in de avond dus we hebben nog een hele dag door te brengen op het eiland.

Van de eigenaar mogen we mijn kamer tot 3 uur gebruiken dus rond een uurtje of 9 staan Jos en Ron voor de deur om de koffers te stallen. We lopen weer naar het restaurantje toe waar we gisteren ontbeten hebben, onder het ontbijt bespreken we de planning van vandaag. We besluiten om naar het Curacao Aquarium te gaan en aangezien de carnavalsoptocht voor ons te laat langs komt spreken we af om de andere kant van het eiland te gaan bekijken nadat we de koffers rond 3 uur opgehaald hebben bij de V-Lodge.

Rond een uurtje of 10 rijden we richting het aquarium, Maxim (de zoon van mijn nicht Mirjam en haar man Hans) heeft hier een paar jaar geleden dolfijnentherapie gevolgd dus het is leuk om het aquarium nu ook te zien. Het heeft een unieke ligging direct aan zee, natuurlijk haalt het het niet bij Seaworld. Maar overall vond ik het een charmant aquarium waar veel aandacht wordt besteed aan hoe de dieren leven in het wild. Zo krijgen de dolfijnen constant andere shows met een ander thema, zo blijft het voor hun en de trainers leuk. Wij hadden de show over hoe dolfijnen leven in het water, hoe ze zwemmen, ademen etc. Erg interessant, het is ook niet zo massaal als Seaworld waardoor je veel meer interactie hebt met de dolfijnen. Het leuke is dat je dus achter het basin de oceaan ziet, eens wat anders als een gemaakt decor.

Na de dolfijnenshow gaan we naar het voeren van en een presentatie over de lobster. Er was niet zo heel veel aandacht van andere toeristen dus we hadden soort van een prive optreden. 

Alle shows lopen een beetje in elkaar over en omdat het redelijk klein is heb je geen stress of je het haalt, dus aansluitend kijken we naar het voeren van de Flamingo's. Wat blijven het toch grappige beesten. 

We nemen een drankje in het restaurant om daarna de show over het voeren van de haaien en de schildpadden te bekijken. Vooral de schildpadden vond ik geweldig, wat zijn die beesten groot!! Hopelijk kom ik er ooit nog eens eentje in het wild met het snorkelen tegen.

Rond een uurtje of 1 hebben we het wel gezien en gaan we op zoek naar een restaurantje, in eerste instantie wilde we naar een local restaurant ergens onder weg maar in mijn boekje had ik gelezen dat er een heel leuke restaurant zag in het resort waar we tegenover geparkeerd stonden (Lion's dive).
Dus 1 en 1 was snel twee en we zijn naar Hemmingway gelopen om daar onder het genot van een drankje een heerlijke lunch te nuttigen. Wat een uitzicht heb je daar.

Na de lunch rijden we naar de V-lodge om onze koffers op te halen en alvast om te gaan kleden voor de vlucht van s avonds. Poef het valt niet mee om weer een lange broek aan te moeten trekken met 30 graden. Aangezien we echt nog uren hebben voor we op het vliegveld moeten zijn gaan we rondtoeren in het noordelijke gedeelte, hier komen we kleine dorpjes tegen maar ik moet eerlijk zeggen dat ik de route naar Westpunt een stuk leuker vond. Na 1,5 uur houden we het dan ook voor gezien. We maken nog 1 stop bij het Fort, wat een mooi uitzicht heb je daarboven op de berg.



Het ademt nog echt de oude sfeer uit van weleer.

De Haven.



De Wilhelminabrug

Voormalig Shell terrein

De oude sfeer boven bij het fort

Zouden dit echt de oude lampen zijn van toen...

Het is rond een uurtje of 4 en hoewel we pas rond 6 uur hoeven in te checken gaan we toch maar richting vliegveld, omdat we de koffers achter in de bak hebben liggen kunnen we niet zo heel veel meer en we hebben het eiland eigenlijk wel een beetje gezien.

Het lange hangen en wachten op het vliegveld is begonnen, rond half 7 gaat eindelijk de balie open om in te checken. Al onze koffers zitten onder de 30 kg (de een wat meer dan de ander, auhmm). Gelukkig doen ze niet heel moeilijk (helemaal niet). We lopen gelijk door de douane en daar gaat alles snel en soepel.

De vlucht zelf was rustig alleen bij aankomst in Nederland was het erg bumpy door de storm die er is. Ik lag nog half te doezelen maar bij het inzetten van de landing was dat gelijk over... We staan ruim voor tijd de verwachte tijd op de grond maar door de 100% controles (die ik eigenlijk best mee vond vallen deze keer) zijn we toch ruim een uur bezig om helemaal door de douane heen te komen.

We pakken de bus naar P3 waar gelukkig de auto nog ongeschonden staat. Thuis gekomen zaten ma en Diesel al voor smart op mij te wachten. Wat een leuke verrassing, we zijn blij elkaar weer te zien, het was toch best ff moeilijk om 2,5 weken zonder elkaar te zijn zo snel naar het overlijden van pa. Gelukkig is alles goed gegaan en kan het normale leven nu weer beginnen.

Inmiddels zijn we al weer een maand terug en hebben we de balans opgemaakt:

1. We hebben een geweldige vakantie gehad in Bonaire.

2. De overgang Bonaire naar Curacao was erg groot (van rust naar wereldstad), ik zeg niet dat ik nooit meer naar Curacao ga maar mijn voorkeur is dan toch om eerst een ander eiland nog te proberen.

3. Als ik ooit terug ga naar Curacao ga ik toch voor iets meer comfort in de accommodatie.

4.Tui is wederom enorm goed bevallen.

5.Wij kunnen uitstekend met zn 3en op vakantie, voor mij echt voor herhaling vatbaar.

6. We missen de warmte en de zon van Bonaire, hebben het 4 weken later nog koud... ;-)

7. Mijn volgende vakantiebestemmingen moeten iig ook snorkelgebieden hebben... ik ben verkocht...

8. Als er mensen naar Curacao gaan laat het mij weten dan krijgen jullie van mij een bestelling mee voor een ChiChi.

To Westpunt

De afgelopen nacht gaat niet de boeken is als een nacht dat ik heerlijk heb geslapen en enorm uitgerust wakker ben geworden. Oorzaken... carnavals-feest in Otrabande (hier vieren ze een week voor "ons"'/regulier carnaval kinderkarnaval. En blijkbaar begint dat al voor de optocht van zondag, want het is feest in de wijk. De muziek stond zo hard dat de boxen regelmatig werden opgeblazen en dat het ook leek alsof er in mijn/onze kamers de stereo op volume 65 stond. Als het dan nog afwisselende leuke muziek is dan kan ik er nog wel een beetje aan wennen en om lachen, maar constant dezelfde dreun (en misschien zelfs het zelfde nummer) maakte toch wel een beetje dat ik om 1.30 uur redelijk geïrriteerd was omdat ik er niet door kon slapen. Andere reden van niet fris fruitig wakker worden was het bed, een spiralenmatras op een houten bodem is niet mijn idee van comfort (en nee ben geen prinses op de erwt).

Redelijk gebroken sta ik op de afgesproken tijd voor de deur bij Jos en Ron. Jos heeft net als ik zeer slecht (tot niet geslapen), Ron daarentegen heeft zijn best gedaan om de muziek te overstemmen begreep ik.


Omdat we geen ontbijtfaciliteit op de kamer hebben gaan we op zoek naar een leuk restaurantje, we vinden er een die langs de kade zit en die gelukkig ook open is. Met uitzicht op de pontjesbrug nuttigen we onze keuzes en besluiten eerst een klein stukje door Willemstad te lopen naar de overdekte markt.

Hier wordt de vis zo uit de zee op de boot verkocht.

Niet een maar een hele straat vol met fruitkramen, vraag mij af of er iemand winst maakt.

Geen idee wat ze aan het schoonmaken was, maar ze was er druk mee.

Nadat we de markt bezocht hadden stappen we in de auto en gaan op weg naar Westpunt. Alle boekjes gaven aan dat je dat echt niet mocht missen.

Ik heb in Bonaire 2 weken lang geroepen dat ik toch echt de Bougainville moest fotograferen van de buren. Nou het is de Bougainville geworden van het buur eiland... ik reken het goed.

 

Na een uurtje of zo rond gereden te hebben, hebben we alle 3 wel trek in een drankje. We vinden een leuk restaurantje, niet helemaal langs de weg maar op een heuvel. Gerund door een Nederlands echtpaar. Uitzicht is mooi en de aankleding grappig.

 

Onderweg komen we allerlei vrolijk gekleurde huisjes tegen, ik hou er van.

 

Landhuis de Knip.

 

Het standbeeld om de start van de opstand tegen de slavernij te herdenken.

Wat verder door heb je prachtige baaien met leuke strandjes.

 

Tja je valt wel op als je deze kleuren gekozen hebt.

 

Een vriend van mijn lieve buuf Angela had ons aangeraden om bij Kunuku Pachi Cola te gaan eten. Nu is er ons 1 ding duidelijk geworden in Curacao, ze doen niet of bijna niet aan naambordjes. En ga dan maar eens zonder adres een restaurant vinden... geluk is met de domme eeuhhh wijze op de een of andere manier is het ons gelukt.



En ook hier is de Kabritu Stoba overheerlijk, niets te veel gezegd Stephen! Bedankt voor de tip.

Aloë Vera in bloei.

Iets verder op bij Westpunt ligt een national park, aangezien we nog tijd zat hebben en alle drie wel nieuwsgierig zijn naar de verschillen tussen Bonaire en Curaçao, betalen we de entree en rijden we het park in.

Curaçao is een stuk groener dan Bonaire. 

De kusten vinden wij minder spectaculair dan in Bonaire.

Na ongeveer een uurtje rond gereden te hebben rijden we op ons gemak terug naar Willemstad. Omdat we best een zware lunch hebben gehad gaan we op zoek naar een restaurantje waar je bv een broodje of zo kan eten. In een boekje had ik gelezen over het uitgaansgebied RifFort, we lopen er naar toe en vinden inderdaad een leuk klein gezellig restaurantje. The Cheesery is een restaurant dat zich (hoe verrassend) richt op gerechten met kaas. Je kan er zelfs kaasfonduen (had leuk geweest als we niet nog vol zaten van de lunch). We bestellen alle 3 een salade, die uitstekend smaakt.

Om de spijsvertering een beetje te stimuleren lopen we een stukje om terug naar het hotel. Hopelijk is het vannacht wat rustiger met de muziek en festiviteiten zodat ik (we) wat slaap in kunnen halen.





Bonaire to Curacao

Na de laatste controles is het nu dan ook echt tijd om Shores 46 te verlaten, wat ga ik het huis, het uitzicht, de warmte, de zon, de lora's nou ja eigenlijk alles missen. Ok op de keuken (oven en gas werkte niet of niet naar behoren), de muggen en de vliegen na dan. Als je ooit naar Bonaire gaat met een grotere groep, dit is echt een ideale plek om te verblijven.

We rijden langs Sunrentals om de sleutel en de badlakens terug te brengen en vervolgen onze weg richting benzinepomp. Daar aangekomen lijkt het wel alsof er een of andere crisis is uitgebroken, we staan gewoon in de file om te tanken. Gelukkig zaten we ruim in ons tijdsjasje dus echte stress hadden we niet en ongeveer 20 minuten later waren we dan eindelijk aan de beurt.

Volgens afspraak een volle tank mee, een volle tank terug leveren we de auto in (tenminste Jos en Ron want ik was zo dom om mijn zonnebril bij Meriam te laten liggen dus ik spring snel bij Best Brands naar binnen om hem daar op te halen).

We worden door AB Rental netjes teruggebracht naar Flamingo Airport en bij de balie van Divi Air checken we in. Nu is het maximum gewicht wat je daar mee mag nemen 18 KG, en als je rekent dat we al gemiddeld 25 KG op de heen weg hebben snap je dat de bijbetaling best hoog was (gelukkig tegen een schappelijke prijs). Het is zelfs zo erg dat ze a. de hangbagage niet mee wegen want dan was het nog veel duurder geworden en b. ze mijn boarding pass maar handmatig hebben geschreven want anders was het nog hoger uitgevallen (dat laatste begreep ik niet maar goed).

Heb nog nooit zo'n bijzondere instap kaart gehad, boven die van mij, onder zoals die van Jos en Ron waren. Mocht toch door bij de douane dus blijkbaar nemen ze het daar niet zo nauw mee.

Slik het is echt een klein toestel! Ik heb slechts 1x nog kleiner gevlogen en dat was in een 2 persoons zweefvliegtuig. Dit wordt weer een andere ervaring.

Jos en ik zaten op de laatste rij en hadden 3 rijen voor ons en dan de piloot... 8 persoons dus... slik

Dag mooi, klein, lief, rustig, fantastisch en heerlijk Bonaire!!

Na de eerste 3 minuten na het stijgen mij afgevraagd te hebben of ik het nu leuk of niet leuk vond in zo'n klein vliegtuigje (je voelt echt alles!!!) kwam ik tot de conclusie dat het best grappig en leuk is maar dat ik wel blij was om weer land te zien. Voelde me wel even Floortje Dessing in dat kleine vliegtuigje, even maar hoor... 

Bon Bini Na Curacao... van Dorp naar Grote Stad

Op de airport ging alles redelijk soepel, behalve dan dat we aangekomen bij de douane er op werden gewezen dat we weer helemaal terug mochten om douane formulieren in te vullen. Bij car rental waren we redelijk snel aan de beurt en de auto was na controle ok bevonden om mee te nemen.

Tja en toen kwam de grote zoektocht, we wisten dat we in Otrabanda moesten zijn, we hadden en kleine plattegrond maar ja hoe komen we bij ons hotel. Ik denk dat we wel 6 rondjes hebben gereden, uiteindelijk heb ik het hotel lopend gevonden. Zit er een dame achter de balie die alleen maar Papiaments spreekt, dus ik met mijn basis spaans en handen en voeten gevraagd hoe we in hemelsnaam met de auto bij het hotel moesten komen. Blijkt dat je gewoon met je auto door de super smalle steegjes heen moet rijden. Ron durfde dat niet aan dus we hebben 3x rondjes gereden om te kijken of er een andere manier was om er te komen, maar helaas dus wij auto geparkeerd en met alle bagage (en dat is nog al wat en vooral zwaar) lopend naar het hotel. Die dame zat al ik weet niet hoe lang op ons te wachten dus ik weer in mijn basis spaans de straat is te smal of de auto is te groot maar ons lukt het niet. Uiteindelijk is de eigenaar er bij gekomen die gelukkig nederlands sprak en hij heeft uiteindelijk samen met Ron de auto bij het hotel geparkeerd.

Het hotel is basic zeer basic, gelukkig is het maar voor 2 nachten maar mijn kamer heeft bv geen airco (uitdaging vannacht) en de douche heeft alleen maar 1 kraan (geen mengkraan)...

Alle bagage was veilig op de kamer dus wij zijn op ons gemak Willemstad ingetrokken, we zitten vlak bij de pontjesbrug, wat een grappige ervaring en belevenis is dat zeg.

Overal zie je leuke kunst op de muren, het vrolijkt de boel goed op.

Op advies (aangestoken) door mijn nichtjes Mirjam en Barbara wilde ik perse een ChiChi kopen. Dit zijn beeldjes naar antiliaanse vrouwen vromen die door lokale vrouwen worden beschildert. Zij kunnen dit naast hun huishouden of studie doen. Iedere ChiChi is origineel en heeft het nummer van de kunstenaar onder zich. Met dat nummer kan jij zien wie jouw beeldje heeft beschildert.

Ik hou van dit soort projecten, kijk eens op http://www.chichi-curacao.com/

 voor meer achtergrond.

De winkel zelf is al een kleurenfeest. Ik kon natuurlijk niet kiezen en had in de tussentijd een zeer geanimeerd gesprek met de verkoper. Uiteindelijk is het mij na lang wikken en wegen gelukt (en nee het is niet een van deze geworden). Man wat had ik er graag meer meegenomen, maar a. ze zijn niet goedkoop en b. we zitten al bijna op de max. aantal kgs. Dus mocht er iemand gaan naar Curacao... let me know krijg je misschien een bestelling mee van mij.



Te leuk gewoon!

We wandelen wat door Willemstad heen en wat een vrolijk en kleurrijk geheel is het hier.

Omdat het hier zondag carnavals optocht is lopen we ook voor de zekerheid nog langs de politie, even vragen of we er wel in en uit kunnen. We krijgen een formulier om in te vullen en hiermee krijgen we in ieder geval toegang tot de wijk... maar of we er in of uit kunnen dat weten we nog steeds niet.

We gaan s avonds op een zeer klein maar gezellig pleintje eten en duiken redelijk vroeg ons bed in. Nou ja Jos en Ron dan, ik had nog 3 dagen in te halen... Morgen gaan we naar Westpunt en zondag in ieder geval het Aquarium. Tja en dan weer richting het koude Nederland. Time Flies....

De pontjes-brug-by-night.

Last full day in Paradise

Tja en dan komt dan toch die onvermijdelijke laatste volle dag in Bonaire, voor vandaag hebben we een shopuurtje (er zijn nu eenmaal niet zo heel veel winkels in Playa) gepland om wat souvenirs te kopen. Na inderdaad wat winkeltjes in en uit te zijn gelopen zijn we blij met het resultaat en gaan we op weg naar de lunchroom waar we in eerste instantie iets wilde gaan eten. Echter daar aangekomen gaf een blik op de kaart weer dat er niet echt iets bijzonders op stond voor ons dus we zijn naar onze favorieten broodjesbar gereden Between 2 Buns.


Daar nemen we ieder een overheerlijk broodje en mijmeren dat we eigenlijk niet weg willen, maar ja morgen staat er toch echt een heeeeeel klein vliegtuigje op ons te wachten.


S middags gaan we voor de allerlaatste keer deze vakantie (maar zeker niet voor het laatst ooit) snorkelen. Wat ga ik het uitzicht en de plek missen.

Met dank aan Ron de fotograaf van dit mooie plaatje.

In de villa aangekomen genieten we nog 1x van het zwembad al vorens we de koffers gaan inpakken. De bedoeling was om vanavond te gaan eten bij Antriol Catering (een zeer lokaal restaurant) alleen daar aangekomen bleek dat ze aan het verbouwen waren. Dus uiteindelijk hebben we thuis de restanten van een heerlijke pasta maaltijd opgewarmd.

Na het eten ga ik langs bij Meriam en Yuri om afscheid te nemen, we kletsen nog even bij (tja we hebben elkaar echt zo lang niet gezien) en rond een uurtje of half 9 komt dat onvermijdelijke, nooit leuke afscheid moment. Ik geef alle honden nog een knuffel en een kroel en dan rij ik weer terug naar de villa (sorry was lui had geen zin om te lopen deze keer).

Aangekomen kan ik het terrein niet op omdat er een auto voor geparkeerd stond, ik mopperen natuurlijk maar goed dan zet ik hem wel even langs de weg tot hij wel het terrein op komt. Stap ik de patio op zit daar Chris gewoon gezellig met Jos en Ron te praten. Chris heeft een aantal jaar in Nederland gestudeerd en zo heb ik hem (weer via de familie van Ron) leren kennen. Na zijn afstuderen aan de Universiteit van Groningen is het terug gegaan naar Bonaire en inmiddels heeft hij een zeer verantwoordelijke functie. Sterker nog eerder die dag stond hij gewoon met foto en al op Bonaire.nu omdat hij betrokken was bij het bezoek van Staatssecretaris Klijnsma. Gelukkig mogen wij hem nog steeds gewoon Chris noemen. Ook met hem kletsen we bij en hij vertelt ons over zijn functie, toekomstplannen en ideeën. Uiteindelijk nemen we om half 11 afscheid van elkaar, gelukkig komt hij een aantal keer naar Nederland dit jaar dus wie weet is het nu voor een korte tijd afscheid nemen.

Bopec, Playa Frans and Seru Largu

Vandaag gaan we een spannend stukje niemandsland rijden op Bonaire, een weg die langs de BOPEC loopt en die leidt naar Playa Frans. In dit stuk wonen een paar mensen die eigenlijk geen andere mensen willen zien, alleen hadden ze geen rekening gehouden met 3 Zoetermeerders die juist dat stukje vandaag hadden uitgekozen om verder te ontdekken.


We rijden weer langs de prachtige kust en beginnen bij de BOPEC weer aan een stuk shaken-not-stirred-weg. Gelukkig is deze minder heftig dan in het NP en volgens de overlevering ook stukken verbeterd tov jaren geleden.

Leuk naambordje

Decoratie/kunst in de boom bij Playa Frans

Niet echt bewoonbare staat.

 

De shaken-not-stirred-weg van vandaag.

Via GOTO meer rijden we verder naar Seru Largu.

Boven op de berg van Bonaire heb je een fantastisch uitkijkpunt. Helaas is het niet helder als wij er zijn. maar je kan Playa (Kralendijk) goed zien liggen (inclusief wederom een cruiseship).

Seru Largu uitkijkpunt.

Na deze route rijden we richting villa waar we lunchen en s middags hebben we helaas een van de laatste snorkeltochten. We rijden wederom naar Airport Beach (Donkey Beach) en genieten met volle teugen van de onderwaterpracht.

's Avonds hebben we een reservering bij At Sea, een ontzettend goed aangeschreven restaurant in Kralendijk. Zo goed zelfs dat zij voor Koning Willem Alexander en Koningin Maxima hebben mogen koken, het gerecht dat zij toen gemaakt hebben staat nu ook op de kaart Royal Kabritu, geit gestoofd in Bonaire Blond (het bier dat is ontwikkeld door de eigenaar van At Sea). Leuke van At Sea is ook dat Jean Jacques (beter bekend op het eiland als J) daar barkeeper is. En J is dus weer een bekende van de familie van Ron. Hij komt dan ook regelmatig even een praatje maken.

Tijdens het verrukkelijke eten (een 4 sterrenrestaurant doet er niet voor onder) worden weer getrakteerd op een bijzonder mooie zonsondergang en het vertrek van het cruise schip.

Het etentje is mijn bedankje aan Jos en Ron voor een fantastische vakantie, voor de steun in allerlei vormen de afgelopen maanden en om te vieren dat ik een 2e opdrachtgever heb waardoor ik full time werk heb. Met dat laatste ben ik echt ontzettend blij en 2016 kan (tot nu toe) al niet meer kapot.

Als verrassing en dank krijg ik van Jos en Ron een heel mooi boek over Bonaire, als blijvende herinnering aan een heerlijke tijd, ondanks dat we al 15 jaar vrienden zijn is het toch altijd afwachten hoe 2,5 week op "elkaars lip" 24 uur per dag gaat. Ik kan je zeggen tussen ons gaat dat uitstekend, we zouden zo nog langer weg kunnen gaan met elkaar. Tja eerst die staatsloterij winnen dan maar.

Oh en als je in Bonaire ben, ga echt een keertje bij At Sea eten, niet goedkoop maar zeer zeker iedere dollar waard!

Ja hoor daar is ze weer....

The  Love Boat lalalalalalalalalala (speciaal voor Jos want dan zit ze met dat deuntje in haar hoofd). ;-)