To Westpunt

De afgelopen nacht gaat niet de boeken is als een nacht dat ik heerlijk heb geslapen en enorm uitgerust wakker ben geworden. Oorzaken... carnavals-feest in Otrabande (hier vieren ze een week voor "ons"'/regulier carnaval kinderkarnaval. En blijkbaar begint dat al voor de optocht van zondag, want het is feest in de wijk. De muziek stond zo hard dat de boxen regelmatig werden opgeblazen en dat het ook leek alsof er in mijn/onze kamers de stereo op volume 65 stond. Als het dan nog afwisselende leuke muziek is dan kan ik er nog wel een beetje aan wennen en om lachen, maar constant dezelfde dreun (en misschien zelfs het zelfde nummer) maakte toch wel een beetje dat ik om 1.30 uur redelijk geïrriteerd was omdat ik er niet door kon slapen. Andere reden van niet fris fruitig wakker worden was het bed, een spiralenmatras op een houten bodem is niet mijn idee van comfort (en nee ben geen prinses op de erwt).

Redelijk gebroken sta ik op de afgesproken tijd voor de deur bij Jos en Ron. Jos heeft net als ik zeer slecht (tot niet geslapen), Ron daarentegen heeft zijn best gedaan om de muziek te overstemmen begreep ik.


Omdat we geen ontbijtfaciliteit op de kamer hebben gaan we op zoek naar een leuk restaurantje, we vinden er een die langs de kade zit en die gelukkig ook open is. Met uitzicht op de pontjesbrug nuttigen we onze keuzes en besluiten eerst een klein stukje door Willemstad te lopen naar de overdekte markt.

Hier wordt de vis zo uit de zee op de boot verkocht.

Niet een maar een hele straat vol met fruitkramen, vraag mij af of er iemand winst maakt.

Geen idee wat ze aan het schoonmaken was, maar ze was er druk mee.

Nadat we de markt bezocht hadden stappen we in de auto en gaan op weg naar Westpunt. Alle boekjes gaven aan dat je dat echt niet mocht missen.

Ik heb in Bonaire 2 weken lang geroepen dat ik toch echt de Bougainville moest fotograferen van de buren. Nou het is de Bougainville geworden van het buur eiland... ik reken het goed.

 

Na een uurtje of zo rond gereden te hebben, hebben we alle 3 wel trek in een drankje. We vinden een leuk restaurantje, niet helemaal langs de weg maar op een heuvel. Gerund door een Nederlands echtpaar. Uitzicht is mooi en de aankleding grappig.

 

Onderweg komen we allerlei vrolijk gekleurde huisjes tegen, ik hou er van.

 

Landhuis de Knip.

 

Het standbeeld om de start van de opstand tegen de slavernij te herdenken.

Wat verder door heb je prachtige baaien met leuke strandjes.

 

Tja je valt wel op als je deze kleuren gekozen hebt.

 

Een vriend van mijn lieve buuf Angela had ons aangeraden om bij Kunuku Pachi Cola te gaan eten. Nu is er ons 1 ding duidelijk geworden in Curacao, ze doen niet of bijna niet aan naambordjes. En ga dan maar eens zonder adres een restaurant vinden... geluk is met de domme eeuhhh wijze op de een of andere manier is het ons gelukt.



En ook hier is de Kabritu Stoba overheerlijk, niets te veel gezegd Stephen! Bedankt voor de tip.

Aloë Vera in bloei.

Iets verder op bij Westpunt ligt een national park, aangezien we nog tijd zat hebben en alle drie wel nieuwsgierig zijn naar de verschillen tussen Bonaire en Curaçao, betalen we de entree en rijden we het park in.

Curaçao is een stuk groener dan Bonaire. 

De kusten vinden wij minder spectaculair dan in Bonaire.

Na ongeveer een uurtje rond gereden te hebben rijden we op ons gemak terug naar Willemstad. Omdat we best een zware lunch hebben gehad gaan we op zoek naar een restaurantje waar je bv een broodje of zo kan eten. In een boekje had ik gelezen over het uitgaansgebied RifFort, we lopen er naar toe en vinden inderdaad een leuk klein gezellig restaurantje. The Cheesery is een restaurant dat zich (hoe verrassend) richt op gerechten met kaas. Je kan er zelfs kaasfonduen (had leuk geweest als we niet nog vol zaten van de lunch). We bestellen alle 3 een salade, die uitstekend smaakt.

Om de spijsvertering een beetje te stimuleren lopen we een stukje om terug naar het hotel. Hopelijk is het vannacht wat rustiger met de muziek en festiviteiten zodat ik (we) wat slaap in kunnen halen.