Bonaire to Curacao

Na de laatste controles is het nu dan ook echt tijd om Shores 46 te verlaten, wat ga ik het huis, het uitzicht, de warmte, de zon, de lora's nou ja eigenlijk alles missen. Ok op de keuken (oven en gas werkte niet of niet naar behoren), de muggen en de vliegen na dan. Als je ooit naar Bonaire gaat met een grotere groep, dit is echt een ideale plek om te verblijven.

We rijden langs Sunrentals om de sleutel en de badlakens terug te brengen en vervolgen onze weg richting benzinepomp. Daar aangekomen lijkt het wel alsof er een of andere crisis is uitgebroken, we staan gewoon in de file om te tanken. Gelukkig zaten we ruim in ons tijdsjasje dus echte stress hadden we niet en ongeveer 20 minuten later waren we dan eindelijk aan de beurt.

Volgens afspraak een volle tank mee, een volle tank terug leveren we de auto in (tenminste Jos en Ron want ik was zo dom om mijn zonnebril bij Meriam te laten liggen dus ik spring snel bij Best Brands naar binnen om hem daar op te halen).

We worden door AB Rental netjes teruggebracht naar Flamingo Airport en bij de balie van Divi Air checken we in. Nu is het maximum gewicht wat je daar mee mag nemen 18 KG, en als je rekent dat we al gemiddeld 25 KG op de heen weg hebben snap je dat de bijbetaling best hoog was (gelukkig tegen een schappelijke prijs). Het is zelfs zo erg dat ze a. de hangbagage niet mee wegen want dan was het nog veel duurder geworden en b. ze mijn boarding pass maar handmatig hebben geschreven want anders was het nog hoger uitgevallen (dat laatste begreep ik niet maar goed).

Heb nog nooit zo'n bijzondere instap kaart gehad, boven die van mij, onder zoals die van Jos en Ron waren. Mocht toch door bij de douane dus blijkbaar nemen ze het daar niet zo nauw mee.

Slik het is echt een klein toestel! Ik heb slechts 1x nog kleiner gevlogen en dat was in een 2 persoons zweefvliegtuig. Dit wordt weer een andere ervaring.

Jos en ik zaten op de laatste rij en hadden 3 rijen voor ons en dan de piloot... 8 persoons dus... slik

Dag mooi, klein, lief, rustig, fantastisch en heerlijk Bonaire!!

Na de eerste 3 minuten na het stijgen mij afgevraagd te hebben of ik het nu leuk of niet leuk vond in zo'n klein vliegtuigje (je voelt echt alles!!!) kwam ik tot de conclusie dat het best grappig en leuk is maar dat ik wel blij was om weer land te zien. Voelde me wel even Floortje Dessing in dat kleine vliegtuigje, even maar hoor... 

Bon Bini Na Curacao... van Dorp naar Grote Stad

Op de airport ging alles redelijk soepel, behalve dan dat we aangekomen bij de douane er op werden gewezen dat we weer helemaal terug mochten om douane formulieren in te vullen. Bij car rental waren we redelijk snel aan de beurt en de auto was na controle ok bevonden om mee te nemen.

Tja en toen kwam de grote zoektocht, we wisten dat we in Otrabanda moesten zijn, we hadden en kleine plattegrond maar ja hoe komen we bij ons hotel. Ik denk dat we wel 6 rondjes hebben gereden, uiteindelijk heb ik het hotel lopend gevonden. Zit er een dame achter de balie die alleen maar Papiaments spreekt, dus ik met mijn basis spaans en handen en voeten gevraagd hoe we in hemelsnaam met de auto bij het hotel moesten komen. Blijkt dat je gewoon met je auto door de super smalle steegjes heen moet rijden. Ron durfde dat niet aan dus we hebben 3x rondjes gereden om te kijken of er een andere manier was om er te komen, maar helaas dus wij auto geparkeerd en met alle bagage (en dat is nog al wat en vooral zwaar) lopend naar het hotel. Die dame zat al ik weet niet hoe lang op ons te wachten dus ik weer in mijn basis spaans de straat is te smal of de auto is te groot maar ons lukt het niet. Uiteindelijk is de eigenaar er bij gekomen die gelukkig nederlands sprak en hij heeft uiteindelijk samen met Ron de auto bij het hotel geparkeerd.

Het hotel is basic zeer basic, gelukkig is het maar voor 2 nachten maar mijn kamer heeft bv geen airco (uitdaging vannacht) en de douche heeft alleen maar 1 kraan (geen mengkraan)...

Alle bagage was veilig op de kamer dus wij zijn op ons gemak Willemstad ingetrokken, we zitten vlak bij de pontjesbrug, wat een grappige ervaring en belevenis is dat zeg.

Overal zie je leuke kunst op de muren, het vrolijkt de boel goed op.

Op advies (aangestoken) door mijn nichtjes Mirjam en Barbara wilde ik perse een ChiChi kopen. Dit zijn beeldjes naar antiliaanse vrouwen vromen die door lokale vrouwen worden beschildert. Zij kunnen dit naast hun huishouden of studie doen. Iedere ChiChi is origineel en heeft het nummer van de kunstenaar onder zich. Met dat nummer kan jij zien wie jouw beeldje heeft beschildert.

Ik hou van dit soort projecten, kijk eens op http://www.chichi-curacao.com/

 voor meer achtergrond.

De winkel zelf is al een kleurenfeest. Ik kon natuurlijk niet kiezen en had in de tussentijd een zeer geanimeerd gesprek met de verkoper. Uiteindelijk is het mij na lang wikken en wegen gelukt (en nee het is niet een van deze geworden). Man wat had ik er graag meer meegenomen, maar a. ze zijn niet goedkoop en b. we zitten al bijna op de max. aantal kgs. Dus mocht er iemand gaan naar Curacao... let me know krijg je misschien een bestelling mee van mij.



Te leuk gewoon!

We wandelen wat door Willemstad heen en wat een vrolijk en kleurrijk geheel is het hier.

Omdat het hier zondag carnavals optocht is lopen we ook voor de zekerheid nog langs de politie, even vragen of we er wel in en uit kunnen. We krijgen een formulier om in te vullen en hiermee krijgen we in ieder geval toegang tot de wijk... maar of we er in of uit kunnen dat weten we nog steeds niet.

We gaan s avonds op een zeer klein maar gezellig pleintje eten en duiken redelijk vroeg ons bed in. Nou ja Jos en Ron dan, ik had nog 3 dagen in te halen... Morgen gaan we naar Westpunt en zondag in ieder geval het Aquarium. Tja en dan weer richting het koude Nederland. Time Flies....

De pontjes-brug-by-night.

Last full day in Paradise

Tja en dan komt dan toch die onvermijdelijke laatste volle dag in Bonaire, voor vandaag hebben we een shopuurtje (er zijn nu eenmaal niet zo heel veel winkels in Playa) gepland om wat souvenirs te kopen. Na inderdaad wat winkeltjes in en uit te zijn gelopen zijn we blij met het resultaat en gaan we op weg naar de lunchroom waar we in eerste instantie iets wilde gaan eten. Echter daar aangekomen gaf een blik op de kaart weer dat er niet echt iets bijzonders op stond voor ons dus we zijn naar onze favorieten broodjesbar gereden Between 2 Buns.


Daar nemen we ieder een overheerlijk broodje en mijmeren dat we eigenlijk niet weg willen, maar ja morgen staat er toch echt een heeeeeel klein vliegtuigje op ons te wachten.


S middags gaan we voor de allerlaatste keer deze vakantie (maar zeker niet voor het laatst ooit) snorkelen. Wat ga ik het uitzicht en de plek missen.

Met dank aan Ron de fotograaf van dit mooie plaatje.

In de villa aangekomen genieten we nog 1x van het zwembad al vorens we de koffers gaan inpakken. De bedoeling was om vanavond te gaan eten bij Antriol Catering (een zeer lokaal restaurant) alleen daar aangekomen bleek dat ze aan het verbouwen waren. Dus uiteindelijk hebben we thuis de restanten van een heerlijke pasta maaltijd opgewarmd.

Na het eten ga ik langs bij Meriam en Yuri om afscheid te nemen, we kletsen nog even bij (tja we hebben elkaar echt zo lang niet gezien) en rond een uurtje of half 9 komt dat onvermijdelijke, nooit leuke afscheid moment. Ik geef alle honden nog een knuffel en een kroel en dan rij ik weer terug naar de villa (sorry was lui had geen zin om te lopen deze keer).

Aangekomen kan ik het terrein niet op omdat er een auto voor geparkeerd stond, ik mopperen natuurlijk maar goed dan zet ik hem wel even langs de weg tot hij wel het terrein op komt. Stap ik de patio op zit daar Chris gewoon gezellig met Jos en Ron te praten. Chris heeft een aantal jaar in Nederland gestudeerd en zo heb ik hem (weer via de familie van Ron) leren kennen. Na zijn afstuderen aan de Universiteit van Groningen is het terug gegaan naar Bonaire en inmiddels heeft hij een zeer verantwoordelijke functie. Sterker nog eerder die dag stond hij gewoon met foto en al op Bonaire.nu omdat hij betrokken was bij het bezoek van Staatssecretaris Klijnsma. Gelukkig mogen wij hem nog steeds gewoon Chris noemen. Ook met hem kletsen we bij en hij vertelt ons over zijn functie, toekomstplannen en ideeën. Uiteindelijk nemen we om half 11 afscheid van elkaar, gelukkig komt hij een aantal keer naar Nederland dit jaar dus wie weet is het nu voor een korte tijd afscheid nemen.

Bopec, Playa Frans and Seru Largu

Vandaag gaan we een spannend stukje niemandsland rijden op Bonaire, een weg die langs de BOPEC loopt en die leidt naar Playa Frans. In dit stuk wonen een paar mensen die eigenlijk geen andere mensen willen zien, alleen hadden ze geen rekening gehouden met 3 Zoetermeerders die juist dat stukje vandaag hadden uitgekozen om verder te ontdekken.


We rijden weer langs de prachtige kust en beginnen bij de BOPEC weer aan een stuk shaken-not-stirred-weg. Gelukkig is deze minder heftig dan in het NP en volgens de overlevering ook stukken verbeterd tov jaren geleden.

Leuk naambordje

Decoratie/kunst in de boom bij Playa Frans

Niet echt bewoonbare staat.

 

De shaken-not-stirred-weg van vandaag.

Via GOTO meer rijden we verder naar Seru Largu.

Boven op de berg van Bonaire heb je een fantastisch uitkijkpunt. Helaas is het niet helder als wij er zijn. maar je kan Playa (Kralendijk) goed zien liggen (inclusief wederom een cruiseship).

Seru Largu uitkijkpunt.

Na deze route rijden we richting villa waar we lunchen en s middags hebben we helaas een van de laatste snorkeltochten. We rijden wederom naar Airport Beach (Donkey Beach) en genieten met volle teugen van de onderwaterpracht.

's Avonds hebben we een reservering bij At Sea, een ontzettend goed aangeschreven restaurant in Kralendijk. Zo goed zelfs dat zij voor Koning Willem Alexander en Koningin Maxima hebben mogen koken, het gerecht dat zij toen gemaakt hebben staat nu ook op de kaart Royal Kabritu, geit gestoofd in Bonaire Blond (het bier dat is ontwikkeld door de eigenaar van At Sea). Leuke van At Sea is ook dat Jean Jacques (beter bekend op het eiland als J) daar barkeeper is. En J is dus weer een bekende van de familie van Ron. Hij komt dan ook regelmatig even een praatje maken.

Tijdens het verrukkelijke eten (een 4 sterrenrestaurant doet er niet voor onder) worden weer getrakteerd op een bijzonder mooie zonsondergang en het vertrek van het cruise schip.

Het etentje is mijn bedankje aan Jos en Ron voor een fantastische vakantie, voor de steun in allerlei vormen de afgelopen maanden en om te vieren dat ik een 2e opdrachtgever heb waardoor ik full time werk heb. Met dat laatste ben ik echt ontzettend blij en 2016 kan (tot nu toe) al niet meer kapot.

Als verrassing en dank krijg ik van Jos en Ron een heel mooi boek over Bonaire, als blijvende herinnering aan een heerlijke tijd, ondanks dat we al 15 jaar vrienden zijn is het toch altijd afwachten hoe 2,5 week op "elkaars lip" 24 uur per dag gaat. Ik kan je zeggen tussen ons gaat dat uitstekend, we zouden zo nog langer weg kunnen gaan met elkaar. Tja eerst die staatsloterij winnen dan maar.

Oh en als je in Bonaire ben, ga echt een keertje bij At Sea eten, niet goedkoop maar zeer zeker iedere dollar waard!

Ja hoor daar is ze weer....

The  Love Boat lalalalalalalalalala (speciaal voor Jos want dan zit ze met dat deuntje in haar hoofd). ;-)



Paradise on Earth

De dag begint met een bezoek van al mijn vriendjes, een ieder die mij kent weet dat dat er natuurlijk enooorrrrmmm veel zijn.

Liefde is we delen met zijn alle 1 boom.

Vandaag staat een ochtendbezoek aan Klein Bonaire, het kleine eiland (natuurreservaat van STINAPA) voor de kust van Bonaire en broedplaats voor vele schildpadden. Je kan hier met een watertaxi naar toe varen op beperkte tijden en dan zelf bepalen hoe lang je op het eiland die dag blijft. Helaas (maar zeker begrijpelijk) mag je er niet overnachten dus je moet voor de laatste boot weggaat echt van het eiland af.

Ervaring leert dat het verstandig is om vroeg te gaan zodat je kans hebt op een beschutte plek en dat het nog rustig is. Een van de redenen dat we perse vandaag wilde gaan was dat er geen cruiseboot lag in de haven, dat scheelt een slok op een borrel qua bezoekers aantallen.

Voor we naar de watertaxi gaan stoppen we nog bij Between 2 Buns om voor tussen de middag onze lunch alvast op te halen. Samen met een grote koelbox vol  met koelelementen en met flesjes water (Yuri ;-)) komen wij zo vast de tijd wel door.

De taxi vertrekt op tijd en is niet helemaal overvol (er zijn meerdere bedrijven dus hopelijk laten die ook een rustig bezoekers aantal zien). Bij het uitvaren zien we dat het aantal zeilboten/jachten aan het toenemen is. Het levert wel een mooi gezicht op!

Aangekomen op Klein Bonaire merken we dat we de eerste boot zijn die vandaag aanmeert, er is nog geen kip (nou ok vooruit die lopen hier ook niet, dus geen mens) aanwezig.

De man van het gezin voor mij zie ik als een gek op de andere beschutte plaats af stevenen dus ik besluit mijn kleine beentjes zo snel als ik kan richting de tweede te laten rennen/strompelen/lopen. En verdomd zeg ik ben de eerste die de hut bereikt, zit er dan toch een sporter in mij.... euuuhhh nee..

Welkom op een klein stukje paradijs op aarde, hier kan ik aan wennen en hier kom ik zeker terug.



Als eerste gaan Ron en ik een snorkel drift doen, we lopen een stuk naar rechts en ergens aan het einde stappen we het water in, dan is het snorkelmasker op gaan liggen en je mee laten voeren met de stroming en vooral genieten en kijken van en naar al het moois onder water.



Onderweg zie ik ook nog een volwassen French Angel fish en eigenlijk alle andere tropische vissen die ik tot nu toe heb gezien.

De 2e snorkeldrift die ik daarna gelijk met Jos doe is eigenlijk nog mooier, we zijn nog wat verder doorgelopen en daar is nog meer koraal (en dus nog meer vissen) dan waar ik er eerder in ben gegaan. Zodra ik mijn masker op heb en het water in duik zie ik een grote koffervis nieuwsgierig naar mij komen zwemmen om eens te kijken wat voor rare vis er nu weer in zijn water zwemt. Moest er erg om lachen maar ja dat gaat moeilijk met een snorkel in je mond. Het is weer zo genieten en ik weet het nu zeker, ik ga echt meer bestemmingen bezoeken waar je kan snorkelen. Al begreep ik wel dat Bonaire het summum is voor snorkelen... vervelend dan moet ik weer terug....

Terwijl Jos en Ron samen nog een drift gaan doen geniet ik van het uitzicht.

En de mooie bootjes .

Deze dame is al net zo aan het genieten als ik, het leverde zo mooi tropisch plaatje op dat ik haar wel moest fotograferen van achteren (geen idee wie ze is).

Kunst op het eiland.

Dit vogeltje was zo tam dat het zelf brood uit mijn hand at. Mocht hem helaas niet meenemen.

Toen kwam het onvermijdelijke moment om afscheid te nemen van het eiland. Dag mooi klein paradijsje op aarde ik kom zeker terug!

We sluiten deze heerlijk dag af bij de pool, met een BBQ en ja hoor daar is ze weer met 3x raden de z..........

South Bound

Na de intensieve maar super relaxte dag gisteren sta ik vandaag extra vermoeid op. Blijkbaar ben ik niet de enige met ongemakken want Jos is de hele nacht aan het spoken geweest en voelt zich niet lekker. We blijven dan ook lekker rustig bij de villa deze ochtend. Tegen een uurtje of 3 besluiten Ron en ik om samen een rondje zuid te maken (langs o.a. het zout).

Het leuke aan rondje zuid is de afwisseling in landschappen, het ene moment rij je door de kunuku , volgende moment waan je je op een tropisch strand.



Jibe City een super relaxte atmosfeer, echt surfers paradijs!

My kind of place!

Bedankt voor de tip!

Alsof ze zo met het busje zijn komen aanrijden en zijn gestrand.

Mazda 1000, gaaf bakkie dat het blijkbaar nog prima doet hier.

Dan ga je van surfers Paradise langs de kust naar het zout. Prachtige schuimkoppen en beukende golven tegen de kust.

Overal langs de kust zie je dit soort "kunstwerken", verveling van de jeugd of toch kunst? Ik weet het niet.

Een van de niet werkende vuurtorens van Bonaire.

Het nare stukje geschiedenis van het eiland, de slavenhuisjes. Wij staan er niet te lang stil.

Bonaire is o.a. afhankelijk van de zoutwinning. Via mondingen wordt het zeewater door watermolens verder het land in gepompt.

In de bedden wordt vervolgens het zout gewonnen.



Er lag deze keer wel heel veel zout.

Door de wind worden sommige zoutvlokken de weg op gestuurd.

Nee het sneeuwt niet in Bonaire, dit zijn de zoutvlokken.

Er lagen vandaag weer 2 cruise schepen voor anker.

Let op het verschil tussen het schip en de huisjes. Vind het nog steeds bizar!

Eigenlijk was het de bedoeling dat Ron en ik bij Antriol Catering zouden gaan eten maar gezien de tijd die wij kwijt waren voor de ronde zuid (we zijn allebei gek op fotograferen) gingen we dat niet meer halen (sluiten om 18.00 uur). We besluiten lekker aan de kade bij Rumba Cafe een hapje te eten. Mijn vertrouwen in Amerikanen is daar ook weer hersteld, we hebben daar een heel leuk en geanimeerd gesprek gehad met een stel dat met een 21! daagse cruise rond de Carribean bezig was. Allebei gepensioneerd en gek op reizen! Zo ken ik ze weer (de Amerikanen).