Washington Slagbaai National Park

Ik hoop niet dat er heel veel mensen ernstige ontwenningsverschijnselen hebben gehad omdat er geen blog was bij de ochtendkoffie. Elke claim voor geestelijke ondersteuning, therapiesessies en antidepressiva's zullen niet in behandeling worden genomen door de auteur. Het is gisteren relatief laat geworden en met een wat hoger alcohol gehalte in mijn lichaam dan gebruikelijk (nee ik heb niet 2 flessen gedronken ipv 1!) was de lichamelijke en geestelijke staat niet voldoende om een blog te schrijven.


Dus probeer ik hier nu met een lekker bakkie chai thee om half 8 alsnog de ontwenningsverschijnselen en ontstaande mogelijke geestelijke schade voor iedereen te beperken.


We hadden Washington Slagbaai National Park op de to-do-lijst-van-vandaag staan. Washington Slagbaai National Park is het eerste natuurreservaat van de Nederlandse Antillen en is in 1969 geopend, oppervlakte is ongeveer 5.643 hectare. Het ligt in de noordwest kant van het eiland en beslaat ongeveer een kwart van heel Bonaire. Voordat we hiernaar toe rijden stoppen we eerst bij between 2 buns om daar heerlijk belegde broodjes te halen voor de lunch.

Fantastisch shirt!

Na een klein half uurtje rijden zijn we dan bij de ingang van het National Park, je kan hier kiezen om een korte of een lange route te rijden (na betaling van entree). Wij kiezen uiteraard voor de lange route (ongeveer 2,5 uur).

De route zal geheel bestaan uit dit soort wegen.

Salina Matijs, deze zoutvlakte staat normaal met water maar het is blijkbaar een enorm droog jaar geweest want van water is weinig te zien.



De zee aan de noordkant is ruw en daardoor niet zwem- of snorkelbaar. Het levert wel fantastische plaatjes op.

2 blow holes.

Een van de vele boca's (mondingen) langs de route

Deze salamandertjes schieten constant voor je voeten langs.



Ik kan zo genieten van dit soort plekken, hier zie je pas hoe mooi de natuur is. Alles verandert in de wereld, steeds meer technologieën en mooie uitvindingen. Maar de zee blijft al miljoenen jaren op dezelfde manier tegen de kust aan beuken.

Hier zie je ook andere begroeing dan catcus.



Bonaire lighthouse, de klim naar boven was even pittig maar uitzicht was fantastisch.

Window with a view

Bij Pos Mangel, een waterbron die door veel vogels en andere dieren wordt gebruikt om te drinken, is het helaas erg rustig vandaag. We spotten wel geteld 1 vogel.

1 geit en

1 leguaan.

Noordelijkste punt van Bonaire, restanten van een vuurtoren en een onderzoekscentrum.



Mooie uitzichten.



 Bij Slagbaai eten we de lekkere broodjes op en het was de bedoeling om daar te gaan snorkelen, helaas werd de rust (we dachten het grote gedeelte van de route dat we de enige waren in het park) verstoort door een grote groep Amerikanen. Nu vind ik over het algemeen Amerikanen erg aardig en leuk alleen deze groep was a. zeer luidruchtig, b. al vroeg aan de alcohol, c. had een zeer hoog macho gehalte en tel daar bij op dat er een gek was die boven aan een rots zijn blote kont laat zien en vervolgens de zee in springt, dan zijn wij er klaar mee. We besluiten daarom snel door te gaan en weer te genieten van de rust van het park.

Iets meer water in deze Salina, lijdt ook gelijk tot wat verdwaalde flamingo's.

Met recht een zoutvlakte.

Bijna bij de uitgang, na ruim 3 uur voel ik mij meer shaken dan stirred... Alle ingewanden zijn inmiddels wel 6x verplaatst. Maar he je bent in een national park of niet.

Rond een uurtje of 3 rijden we het park uit en besluiten nog lang Cadushy Distillery te rijden. Hier maken ze oa van cactus likeurtjes. Ze hebben zelfs voor ieder Antilliaans eiland een eigen likeurtje gemaakt, gebaseerd op wat typisch voor dat eiland is. De eigenaar vertelt het gehele brouwproces en je kan ook het likeurtje proeven (niet onze smaak). Leuk, klein maar geen must-do om te bezoeken.

Mooie car art!

Toch leuk te weten dat we 7.790 km van Amsterdam af zitten.

Aangezien het koken door de slechte gas toevoer (of wat dan ook) een zeer grote uitdaging is besluiten we om vandaag uit eten te gaan. Ik maak een reservering bij La Cantina, gelukkig zijn ze nu wel open. De ambiance is fantastisch, gelegen in een patio, leuke muziek, een BBQ (special van de dag) en lekkere muziek. Eten was prima, helaas duurde het wel erg lang voordat de tweede gang kwam, de eigenaar/manager kwam zich daar ook voor verontschuldigen er was iets fout gegaan in de keuken. Op dat kleine mankement na hebben we een prima en gezellige avond gehad. Een aanrader als je in Bonaire bent!