Just a perfect day!

Met wakker worden vanmorgen merkte ik al dat het weer anders was dan de dagen ervoor, tijdens mijn ontbijt (Jos en Ron zitten al wat beter in de timezone dan ik) viel er dan ook een licht buitje van 15 minuten. Gelukkig ben ik hier mee bekend en weet ik dat het na die 15 minuten weer droog is en de zon gaat schijnen dus er was geen regenstress voor mij.

Rond een uurtje of 10 verschijnt de pool guy, helaas nu ook weer geen prototype pool guy (eerder een pool grandpa) maar een vriendelijke man. Tijdens zijn schoonmaakactiviteiten valt er weer een pittige regenbui dus hij komt even bij ons schuilen op de veranda. Hij heeft 10 jaar geleden zijn eigenbedrijf verkocht en besloot 7 jaar geleden na een bezoek aan Bonaire dat hij hier wel wilde gaan wonen. Nog voor hij naar Bonaire kwam had hij al een baantje als pool guy gevonden en nu kan hij dus naast het onderhoud en plaatsen van zwembaden ook zijn andere hobby uitoefenen duiken!

Helaas niet dit (we blijven dromen en hopen).

Maar meer dit.

Nadat onze pool guy klaar was zijn we de jacht voor een snorkelmasker begonnen, omdat we ook nog bij onze management company langs moesten om een klein mankement door te geven en af te spreken dat wij op onze vertrekdag rond half 9 de sleutel komen inleveren hebben we deze twee actiepunten maar gecombineerd.


Tegenover de management company was een dive shop dus daar zijn we naar binnen gegaan, de man stond alleen en had blijkbaar een hele grote (goed geld bestedende groep), ik werd dan ook binnen 5 minuten tussendoor geholpen. Hier werd heel anders omgegaan met het kijken naar het masker, bij de shop gisteren moest het masker op het gezicht blijven zitten met inademen en er aan trekken (bleven geen van alle zitten). Deze man keek anders die keek hoe het om mijn gezicht sloot en ook hier moest ik in ademen maar geen getrek, gesjor of andere activiteiten aan het masker. Hij had het masker ok bevonden, dus ik ga er vanuit dat ik niet verzuip, het masker volloopt met water of iets wat daar op lijkt.


We rijden nog even door voor wat kleine boodschappen bij Bonaire Warehouse (de Jumbo) en toeren via de Kaya Grandi, waar we nog even een fotostop maken, langzaam weer terug naar de villa.

Op de veranda genieten we van een boterhammetje en lezen en relaxen wat. Rond 14.00 uur gaan we op zoek naar een andere snorkelplek dan waar Jos en Ron gisteren waren geweest en we besluiten Andreas I te proberen de plek is snel gevonden en ziet er prima uit qua omgeving (er is zelfs een stukje schaduw waar degene die bij de spullen blijft lekker kan zitten).

Tijdens mijn pas-op-de-spullen-beurt zag ik een klein kolibri(achtig) verschijnsel in de boom.

Tja wat kan ik zeggen van mijn snorkelervaring, vorige keer heb ik wel 2x gesnorkeld maar was toen meer bezig met hoe werkt het en verzuip ik niet dan met het genieten, maar na deze snorkeltocht ben ik helemaal verkocht. Dit ga ik zeker vaker doen in mooie duik-en snorkelgebieden.

De plek waar we zaten was lastig met in en uit het water komen vanwege de rotsen/koraal maar zo onwijs veel gave mooie vissen. Van kinds af aan ben ik, door pa, besmet geweest met de liefde voor onderwaterfilms. Pa en ma hadden in het begin van hun trouwen zelf aquaria gehad met zoet en zoutwater vissen. Ze hebben zelfs een tijd zeepaardjes in de bak gehad! We keken dus regelmatig naar oa Jacques Cousteau en later de BBC films en nu zie je ze gewoon zelf in de natuur zwemmen. Helaas beschik ik niet over een onderwatercamera dus jullie zullen het moet onderstaand plaatje moeten doen.

Van deze kaart heb ik in ieder geval de Blue Parrot Fish gezien, vast nog wel meer maar was zo hyper van het moois dat ik dat allemaal ben vergeten.

Gelukkig gaan we de komende dagen nog veel meer snorkelen dus hopelijk onthoud ik dan wel wat ik gezien heb :-). Ook Ron en Jos waren het er mee eens dat dit wel een hele mooie plek voor snorkelen was, Ron had zelfs een schildpad gezien (grote wens van Jos en mij om die ook nog eens met snorkelen te zien). Deze plek zullen we dus vast nog een keertje bezoeken.

Na het snorkelen, douche en delen van wat-heb-jij-gezien-verhalen gaan we richting Playa om daar lekker uit eten te gaan. We kiezen uiteindelijk voor Cuba op het Wilheminaplein, het is er druk en het ziet er gezellig uit. Als de ober komt vraagt hij of we haast hebben, eeuhh nee waarom, nou de stoppen zijn doorgeslagen dus we kunnen niet heel veel op het ogenblik. Ook dat hoort bij de Antillen, aangezien wij echt totaal geen haast hebben en in het locale tempo zitten bestellen we een heerlijk drankje.

Nog geen kwartier later horen we al weer muziek uit het restaurant komen dus uiteindelijk viel het allemaal best mee. Ik bestel een Calamarie/Shrimp als voorgerecht en als hoofdgerecht the Catch of the Day Tonijn. Beide gerechten waren heerlijk! Tijdens het eten werden we weer getrakteerd op een mooie zonsondergang (ja hoor daar is ze weer).

Tegen de tijd dat wij klaar zijn met eten en af willen rekenen begint het wat te druppelen. Helaas zaten wij in een gedeelte waar het niet overdekt was, maar ach het regende nog niet zo hard en we waren klaar. De mensen aan de tafel achter ons had al servetten op hun hoofd gedaan tegen de regen. Dus wij wachten op de rekening, begint harder te druppelen. Ik besluit om niet te wachten tot het bedrag wordt opgehaald dus loop op de baas af en geef hem het bedrag met de mededeling dit is van die tafel (hij was druk bezig om zijn meubilaire en klanten droog te zetten, dus echt veel dank was er niet op dat moment. Enfin wij hebben betaald lopen even langs het postkantoor om wat kaarten op de bus te doen en dan breekt de hemel open zoals ze dat zo mooi zeggen. Een echte tropische regenbui, waarvan we dus weten dat hij niet lang duurt. We schuilen bij de VVV en als het na een 20 minuten minder hard regent lopen we door naar de ijssalon in de Kaya Grandi waar we genieten van een heerlijke ijsje als toetje. Ik denk dat de mensen aan de tafel achter ons bij Cuba niet meer zo heel veel aan die servetten hebben gehad, maar dat is slechts een aanname LOL!

De avond sluiten we af op de veranda met een bakkie koffie en ik besluit om de blog lekker uit te stellen naar morgenochtend aangezien de luciferhoutjes niet meer het gewicht van mijn oogleden kunnen dragen. 

Deze foto wilde ik jullie niet onthouden, eigen vervoer voor cruise ship gasten.